Bovendien gaat ze toch als een soort van hulphond verder. Dit gezin heeft haar namelijk opgenomen als hun eigen huishond die af en toe wordt uitgeleend als therapiehond voor kinderen met diverse stoornissen. Zelda krijgt dus als huishond veel meer uitdagingen in dit gezin en met het nieuwe doel, dan ze bij ons zou krijgen in een huishouden met 2 volwassenen, die behoorlijk vaak van huis zijn en waarbij ze niet altijd meer mee kan.
De tranen zaten hoog, we hebben het maar ternauwernood droog gehouden en dus kon het nieuwe gezin wel merken dat we het er moeilijk mee hadden. Ik hoop dat ze het zich niet te erg aantrekken en dat ze vooral gaan genieten van Zelda. Dat gunnen we haar ook het meest en dat is ook precies de reden dat we zelf hebben besloten dat ze ergens anders beter op haar plaats is dan bij ons. Als Zelda niet meer overal mee naar toe kan zal ze veel te veel alleen thuis moeten blijven en dat willen we niet. Zelda zal best even moeten wennen, maar ze is een open hondje, dat zich erg gemakkelijk laat knuffelen, dus dat komt wel goed. We wensen ze allemaal een heel gelukkige toekomst.
Voor ons was er ook een beetje 'de cirkel is rond' gevoel toen we hoorden dat een van de nieuwe baasjes Marjolein heet. In het fokgastgezin was er een Marjolein en we hebben Zelda opgehaald in een gezin met een Marjolein.
Er waren ook leuke dingen. we kregen een rondleiding door het gebouw van Hulphond Nederland en zijn daarbij ook in de kennel geweest. Jammer dat ons eerste pup'je' Nina, inmiddels afgetraind en wachtend op een client, net buiten de deur getraind werd.
In alle commotie heb ik zelfs vergeten om nog foto's te maken van Zelda bij het afscheid.
