maandag 8 augustus 2011

Afscheid

Sinds vanmorgen heeft Zelda 4 nieuwe baasjes. Ze komt terecht in een gezellig gezin met 2 kinderen van 8 en 10. Erg leuk voor haar en voor de kinderen, want Zelda is superlief.
Bovendien gaat ze toch als een soort van hulphond verder. Dit gezin heeft haar namelijk opgenomen als hun eigen huishond die af en toe wordt uitgeleend als therapiehond voor kinderen met diverse stoornissen. Zelda krijgt dus als huishond veel meer uitdagingen in dit gezin en met het nieuwe doel, dan ze bij ons zou krijgen in een huishouden met 2 volwassenen, die behoorlijk vaak van huis zijn en waarbij ze niet altijd meer mee kan.

De tranen zaten hoog, we hebben het maar ternauwernood droog gehouden en dus kon het nieuwe gezin wel merken dat we het er moeilijk  mee hadden. Ik hoop dat ze het zich niet te erg aantrekken en dat ze vooral gaan genieten van Zelda. Dat gunnen we haar ook het meest en dat is ook precies de reden dat we zelf hebben besloten dat ze ergens anders beter op haar plaats is dan bij ons. Als Zelda niet meer overal mee naar toe kan zal ze veel te veel alleen thuis moeten blijven en dat willen we niet. Zelda zal best even moeten wennen, maar ze is een open hondje, dat zich erg gemakkelijk laat knuffelen, dus dat komt wel goed. We wensen ze allemaal een heel gelukkige toekomst.

Voor ons was er ook een beetje 'de cirkel is rond' gevoel toen we hoorden dat een van de nieuwe baasjes Marjolein heet. In het fokgastgezin was er een Marjolein en we hebben Zelda opgehaald in een gezin met een Marjolein.

Er waren ook leuke dingen. we kregen een rondleiding door het gebouw van Hulphond Nederland en zijn daarbij ook in de kennel geweest. Jammer dat ons eerste pup'je' Nina, inmiddels afgetraind en wachtend op een client, net buiten de deur getraind werd.

In alle commotie heb ik zelfs vergeten om nog foto's te maken van Zelda bij het afscheid.


vrijdag 5 augustus 2011

Dubbel

Gisteren hebben we gehoord dat er naar alle waarschijnlijkheid een erg leuk gezin gevonden is voor Zelda. Ze kan mee in het traject voor kinderen met verschillende soorten stoornissen. Toch soort van hulphond en gezin met twee kinderen 8 & 10 jaar…
Maandag gaan we kennismaken en gaat Zelda als alles goed gaat ook meteen mee.
Het voelt erg dubbel, want hoewel het onze eigen keuze is om afscheid te nemen van Zelda, liggen gevoel en verstand behoorlijk overhoop. Dat hoort bij het afscheid nemen van een hond die ons erg dierbaar is geworden.

We denken dat Zelda een beter leven krijgt als ze niet bij ons verder leeft. Wij zijn nogal uithuizig, door werk en familie en vrienden die vrijwel allemaal in een ander deel van Nederland wonen.
Zelda is niet meer bij iedereen welkom als ze geen hulphond in opleiding meer is en ze kan ook niet meer mee naar het werk. Zelfs een hele week thuis werken als manlief in het buitenland is, wordt moeilijk. In de praktijk zijn we dan vaak te lang van huis en dat willen we een hond niet aandoen. Het is mede ook de reden dat we voor deze manier van een hond opvoeden hebben gekozen. Een hulphond in opleiding moet met zoveel mogelijk dingen en plaatsen kennismaken en dat is erg goed te combineren met ons leven. Het is ook fijn om op deze manier wat vrijwilligerswerk te kunnen doen. En we vinden het geweldig als een hond een positieve bijdrage kan leveren zodat iemand zelfstandiger kan leven.

Hoewel Zelda heel veel goede eigenschappen heeft, en het prima doet aan de lijn, is het weglopen een groot probleem. Zeker als ze ook nog zelf de benen neemt....

Wij gaan dit weekend nog even heerlijk genieten van 'ons meisje' en we hopen dat ze erg goed terecht komt. Maandag is vroeg genoeg voor tranen....

dinsdag 2 augustus 2011

Trofee

Zelda heeft zich vandaag vreselijk misdragen. Tijdens de middagwandeling is ze in een sloot gesprongen, waar ik haar niet meer uit kreeg. De kanten waren te hoog om haar met de hand te kunnen pakken en met de lijn kreeg ik haar niet omhoog. Uiteindelijk zag ze zelfs kans om haar tuigje uit te wurmen en daarna nam ze dus de benen, de hele lange sloot door.

Ik ben er bij weg gelopen en heb op flinke afstand een tijdje gewacht en slechts 1x geroepen. Geen Zelda. Omdat er bij de sloot geen riet meer bewoog, ben ik terug gelopen. En toen bleek de sloot dus verlaten te zijn. Er was verder niemand thuis die ik kon bellen voor hulp. Na even nadenken besloot ik naar huis te lopen en daar een fiets op te halen. Tijdens de wandeling naar huis ook nog even mensen van Hulphond gebeld om te melden dat Zelda ervan door was. De chip die ze heeft staat namelijk geregistreerd op Hulphond.

Ik had ook goede hoop dat ze zelf de weg naar huis zou weten te vinden en het gebied waar ze verdween is autoluw, dus de kans dat ze onder een auto zou lopen was niet zo groot. Tijdens het telefoongesprek en 1 straat verwijderd van huis komt Zelda ineens naast me lopen met een enorme tak! Ik zou wel eens willen weten hoe ver ze daarmee gelopen heeft! Aan het zuinige kwispeltje en de lage houding te zien, snapt ze dat ze me niet zo heel bij heeft gemaakt.

Dankzij de slootgeur moest Zelda weer onder de tuinslang afgesproeid worden. Dat vindt ze helemaal niet fijn. Ze had het al door toen ze aan de lijn werd gezet en de achterdeur openging. Ze stribbelde dan ook aardig tegen.

zaterdag 30 juli 2011

Strand

Er waren al langer plannen om met Zelda naar het strand te gaan. Tot gisteren bleef het bij plannen, maar nu niet duidelijk is wanneer Zelda we weer afscheid moeten nemen van Zelda, besloten we om toch maar even naar het strand van Zoutelande te gaan. Door het sombere weer was het strand vrijwel leeg en hadden we alle ruimte. Precies waar wij van houden. Ook Zelda bleek helemaal in haar sas.

Ze dook in de eerste de beste hoop zand en ging fanatiek aan het graven. Natuurlijk moest ook het zeewater geproefd worden, maar dat beviel niet zo goed. Gelukkig hadden we water meegenomen en kon ze daarna zoet water drinken. Bij de meeste strandtenten staat overigens ook een bakje of emmer met water voor de hond. Het zeewier ging er ook wel in zagen we de volgende dag aan de poep. Wij dachten nog wel dat ze daar wel in hapte, maar alles ook weer liet vallen.....

Al met al een heerlijke dag en Zelda was diep in slaap op de terugweg, helemaal moe van alle indrukken.




vrijdag 29 juli 2011

Bezoek

Zelda heeft bezoek gehad van haar eerste gastgezin. Dat werd al aan de stemmen herkend toen ze aan de voordeur stonden. Zelda stond heel fanatiek te kwispelen in de woonkamer en kon haar geluk niet op toen ze echt kon knuffelen.

Het was altijd al de bedoeling dat Zelda haar eerste gastgezin nog eens zou zien, maar omdat de kans bestaat dat ze al vrij snel herplaatst wordt hebben we er wat vaart achter gezet.
In alle haast vergeten foto's te maken. Jammer...

donderdag 28 juli 2011

Spelen!

Omdat Zelda niet langer een hulphond in opleiding is, hebben we haar heerlijk laten spelen met een 8 weken oude vizsla, die we tijdens onze wandeling naar de winkel ontmoetten. Aan de lijn weliswaar, want ze is wel heel erg lief voor zo'n klein pup, maar zelf ook nog speels en af en toe wat lomp. Met de lijn kun je haar nog enigzins sturen als het nodig is.
Zowel Puk als Zelda, en niet te vergeten hun baasjes, hebben genoten van het spelletje.


En Puk heeft vast geleerd dat niet alle andere honden eng zijn :)

dinsdag 26 juli 2011

Einde oefening

Wat we al vreesden is uitgekomen: Zelda is afgekeurd als Hulphond. Er wordt nu gekeken of ze ingezet kan worden als hond voor een autistisch kind. Als dat niet lukt, kan ze misschien nog opgeleid worden als speurhond en anders wordt ze gewoon een heel gezellige, lieve huishond.
Helaas zal ze, in haar eigen belang, niet bij ons blijven. Wij zijn nogal uithuizig en dat is goed te combineren met een hond die overal mee naar toe mag omdat ze uiteindelijk hulphond wordt.
Helaas is ze niet bij alle familieleden en vrienden meer welkom als dat niet langer het geval is, want waar leg je dan de grens als er meerdere mensen een hond hebben. Zelda zou dan, mede door de reistijd naar familie en de meeste vrienden, wel heel vaak alleen thuis zijn. Ook hebben wij nu beiden een baan waarbij we afwisselend thuis kunnen werken of Zelda zelfs mee naar kantoor kunnen nemen. Als dat niet langer het geval is, zit ze nog meer alleen thuis.  Dat is geen bestaan zoals wij dat wensen voor een hond en dus moeten we met pijn in ons hart, misschien al op heel korte termijn, veel te snel alweer afscheid  van een heel gezellige en lieve huisgenoot nemen.
Tot die tijd gaan we gewoon lekker door met trainen en gaan we vooral zoveel mogelijk nog van haar genieten.