Strand

Er waren al langer plannen om met Zelda naar het strand te gaan. Tot gisteren bleef het bij plannen, maar nu niet duidelijk is wanneer Zelda we weer afscheid moeten nemen van Zelda, besloten we om toch maar even naar het strand van Zoutelande te gaan. Door het sombere weer was het strand vrijwel leeg en hadden we alle ruimte. Precies waar wij van houden. Ook Zelda bleek helemaal in haar sas.

Ze dook in de eerste de beste hoop zand en ging fanatiek aan het graven. Natuurlijk moest ook het zeewater geproefd worden, maar dat beviel niet zo goed. Gelukkig hadden we water meegenomen en kon ze daarna zoet water drinken. Bij de meeste strandtenten staat overigens ook een bakje of emmer met water voor de hond. Het zeewier ging er ook wel in zagen we de volgende dag aan de poep. Wij dachten nog wel dat ze daar wel in hapte, maar alles ook weer liet vallen.....

Al met al een heerlijke dag en Zelda was diep in slaap op de terugweg, helemaal moe van alle indrukken.

Bezoek

Zelda heeft bezoek gehad van haar eerste gastgezin. Dat werd al aan de stemmen herkend toen ze aan de voordeur stonden. Zelda stond heel fanatiek te kwispelen in de woonkamer en kon haar geluk niet op toen ze echt kon knuffelen.

Het was altijd al de bedoeling dat Zelda haar eerste gastgezin nog eens zou zien, maar omdat de kans bestaat dat ze al vrij snel herplaatst wordt hebben we er wat vaart achter gezet.
In alle haast vergeten foto's te maken. Jammer...

Spelen!

Omdat Zelda niet langer een hulphond in opleiding is, hebben we haar heerlijk laten spelen met een 8 weken oude vizsla, die we tijdens onze wandeling naar de winkel ontmoetten. Aan de lijn weliswaar, want ze is wel heel erg lief voor zo'n klein pup, maar zelf ook nog speels en af en toe wat lomp. Met de lijn kun je haar nog enigzins sturen als het nodig is.

Zowel Puk als Zelda, en niet te vergeten hun baasjes, hebben genoten van het spelletje.

En Puk heeft vast geleerd dat niet alle andere honden eng zijn :)

Einde oefening

Wat we al vreesden is uitgekomen: Zelda is afgekeurd als Hulphond. Er wordt nu gekeken of ze ingezet kan worden als hond voor een autistisch kind. Als dat niet lukt, kan ze misschien nog opgeleid worden als speurhond en anders wordt ze gewoon een heel gezellige, lieve huishond.
Helaas zal ze, in haar eigen belang, niet bij ons blijven. Wij zijn nogal uithuizig en dat is goed te combineren met een hond die overal mee naar toe mag omdat ze uiteindelijk hulphond wordt.
Helaas is ze niet bij alle familieleden en vrienden meer welkom als dat niet langer het geval is, want waar leg je dan de grens als er meerdere mensen een hond hebben. Zelda zou dan, mede door de reistijd naar familie en de meeste vrienden, wel heel vaak alleen thuis zijn. Ook hebben wij nu beiden een baan waarbij we afwisselend thuis kunnen werken of Zelda zelfs mee naar kantoor kunnen nemen. Als dat niet langer het geval is, zit ze nog meer alleen thuis.  Dat is geen bestaan zoals wij dat wensen voor een hond en dus moeten we met pijn in ons hart, misschien al op heel korte termijn, veel te snel alweer afscheid  van een heel gezellige en lieve huisgenoot nemen.
Tot die tijd gaan we gewoon lekker door met trainen en gaan we vooral zoveel mogelijk nog van haar genieten.

Evaluatie 2

Vandaag moesten we ook weer in Herpen komen om de vorderingen van Zelda te laten zien.
We hadden er alle vertrouwen in, omdat Zelda aan de lange lijn steeds beter naar ons luistert.
Natuurlijk wilde Jeroen haar heel graag los zien lopen in een overzichtelijk open terrein. Nou, dat hebben we geweten. Zelda heeft erg veel lol gehad, maar was daarmee de enige. Ze rende weg, kwam af en toe van grote afstand even kijken of wij er nog wel waren, maar rende vrolijk door zodra ze zag dat het geval was. Het klapstuk was een sprong in de aanwezige sloot en heel veel heen en weer geplas daarin. Het vreemde is dat ze in onze eigen omgeving er niet naar taalt om de sloot in te gaan, hoewel de lange lijn haar gelegenheid genoeg biedt om dat wel te doen en wij haar niet tegenhouden. Naast de teleurstelling, vinden we het eigenlijk toch wel fijn te merken dat ze blijkbaar over veel zelfvertrouwen beschikt. Jeroen was, samen met ons, heel erg teleurgesteld, vooral omdat ze vorige keer, in het bos, zoveel verbetering had laten zien. Er wordt nog een vergadering aan gewaagd, maar de kans is heel erg groot dat ze afgekeurd gaat worden. Morgen horen we meer, maar we zijn erg bang dat er voor Zelda een andere bestemming wordt gezocht. Begrijpelijk, maar wel heel erg jammer, vooral omdat dat betekent dat ze dan alweer ergens anders ondergebracht gaat worden.

Oogarts 3

Vandaag zijn we met Zelda bij de oogarts geweest. Deze heeft Zelda's ogen goed bekeken en daar niets verontrustends gevonden. Voorlopig gaat zij ervan uit dat haar conjuctivitus toch vooral een kwestie van onvoldoende weerstand is. Iets wat vaak voorkomt bij jonge honden. Vrijwel alle honden groeien hier uiteindelijk overheen. Door de verandering van omgeving door de overplaatsing en de antibiotica in de oogdruppels heeft haar afweersysteem nog niet voldoende afweerstoffen opgebouwd. Haar advies is helemaal te stoppen met de druppels en de oogjes dagelijks enkele malen te spoelen met water of eventueel fysiologisch zout. Dat blijkt Zelda niet fijn te vinden, maar ze laat het wel heel erg braaf toe. Natuurlijk moeten we wel direct contact opnemen zodra er uit de oogjes een etterige afscheiding komt, want dat is niet de bedoeling. Een klein traanspoortje mag wel.
Over 14 dagen moeten we telefonisch laten weten hoe het gaat.

4 Daagse

Manlief loopt met 2 vrienden/familieleden de 4 daagse. Een hele happening en ook een lange wandeling, want ze zijn zomaar de hele dag onderweg met de 40 en 50 km die er per dag afgelegd moet worden. Bovendien valt het niet mee om de hond ergens tussen 03:00u en 05:00u uit te laten en dat moet willen ze op tijd starten. Daarom pas ik, samen met Zelda, op de dieren van het bevriende stel.

Zelda deelt het huis met een hond, 3 katten en een paar cavia's. Buiten zitten er ook nog een paar konijnen, maar die zitten achter een apart hek en die zal ze dus niet veel zien.

De hond kent ze al en daarmee kan ze goed overweg, al vindt ze het wel jammer dat Anka niet met haar wil spelen. Samen wandelen is wel heel leuk. De polders langs de Rijn zijn een leuke afwisseling op de normale wandelingen. Er zitten bv honderden ganzen die bij het naderen opvliegen onder luid gegak. Zelda blijft er rustig onder. Misschien wel omdat de andere hond het goede voorbeeld geeft, die weet inmiddels dat hij niet bij de ganzen kan....

De katten hebben heel verschillende karakters. De meest stoere is de eerste dag een beetje geschrokken, want Zelda begroette hem wel heel erg enthousiast en heeft zich de rest van de dag een beetje verstopt. De minst stoere kat blijft onder normale omstandigheden al bij 'vreemden' uit de buurt en kat nr. 3 moet altijd even wennen.

Zelda blijkt wel het kattenvoer erg lekker te vinden en schiet de trap op zodra dat kan om de bakjes leeg te schrokken als er nog wat in zit., dus blijft de gangdeur zoveel mogeijk dicht.

Later bedenk ik dat ik de deur kan barricaderen met een touw, zodat de katten er wel doorkunnen, maar de hond(en) niet. Zelda blijkt toch erg slank te zijn en goed te kunnen wurmen, dus het duurt even voordat het touw de goede lengte heeft en Zelda er niet meer door kan. Uiteindelijk staat Zelda dus toch met de stoere kat rustig neus aan neus.

Oogarts 2

In overleg met Hulphond Nederland heb ik een afspraak gemaakt bij het veterinair specialistisch centrum "De Wagenrenk".  in Wageningen. Hier kan Zelda al aanstaande maandag bij de oogarts terecht. Heel wat sneller dus. We hopen dat ze dan ook snel van haar oogontsteking af is.

Oogarts

Zelda is vanochtend door onze dierenarts doorverwezen naar een oogarts omdat ze weer last krijgt van haar ogen zodra we de medicatie afbouwen. Al met al duurt het nu wel erg lang en dus lijkt het verstandig een afspraak te maken met een specialist. Helaas blijkt de specialist waar onze dierenarts mee samenwerkt net 4 weken op vakantie te zijn en dus kunnen we pas op 17 augustus daar terecht. Geen ramp, want de aandoening is niet ernstig, maar het is wel vervelend voor Zelda die nu nog steeds 2x per dag gedruppeld moet worden. Inmiddels is het medisch dossier en de verwijsbrief doorgestuurd naar Hulphond Nederland en wordt er daar overleg gepleegd of de behandeling ergens anders kan plaatsvinden.

Luchtballon

Gisteren kwamen er zomaar een stuk of 20 luchtballonnen over ons huis. Zelda was niet onder de indruk en was dat evenmin toen er meerdere ballonnen erg dichtbij op een veldje landden en we daar dus even gingen kijken.

 

  

Evaluatie

Zelda moest vandaag laten zien of de nieuwe manier van trainen positief resultaat opgeleverd heeft. In de afgelopen 2 weken heeft ze aan een lange lijn gelopen en bij elk commando 'hier' een deel van haar voer gekregen en heel veel lekkere hapjes. Als ze kwam, tenminste. Nu is manlief met enkele trainers van Hulphond Nederland  en nog een ander hondje het bos in geweest en heeft Zelda los gelopen. Dat ging behoorlijk goed en de trainers waren dan ook tevreden. Zelda blijft dus nog steeds in het hulphonden programma, maar is nog niet veilig, want het moet nog beter.

Manlief en ik hebben er nog steeds plezier in om met Zelda te trainen en Zelda leert nog steeds bij, dus we verwachten dat dat wel goed komt. Een goed hulpmiddel bij de training is een oude tube van tandpasta die we vullen met leverpastei en afsluiten met een klem. Zelda vindt de leverpastei heel erg lekker en doet daar dus erg haar best voor.

Kermis

Kermis in het dorp en natuurlijk nemen wij Zelda even mee naar de draaimolen en de botsauto's, de geuren en het lawaai van sirenes en heel veel muziek. Zelda had vooral belangstelling voor het waterorgel bij het doolhof. Die waterstralen die zomaar komen en weer verdwijnen waren machtig interessant.

waterorgel, dat is leuk

Samen spelen

Zelda vindt het erg leuk om haar rubber ring om de voeten van manlief te hangen en er dan flink aan te trekken. Manlief vindt het erg leuk om te gooien, tenminste zolang Zelda het speeltje weer terug brengt. Ze doen dus allebei!

Familiereunie

Afgelopen zondag zijn we met Zelda naar de jaarlijkse familiereunie geweest. Deze keer voor de 2e keer op lokatie 'De Groene Heuvels' in Ewijk. Het oudere deel van het gezelschap genoot vooral van een uitgebreide brunch en voor de jongeren en hele kleintjes is er een kinderboerderij, een speeltuin, zwembad, midgetgolfbaan. We hebben Zelda onder onze stoelen geparkeerd tijdens het eten en daar bleef ze goed liggen.

Werken voor eten

Dit is dag 4 (incl. de woensdag van de afspraak bij Hulphond) van de nieuwe aanpak van Zelda. We hebben inmiddels een snack gevonden die Zelda héél erg lekker vindt: haringkoekjes van Boxby. Ze is niet bij ons weg te slaan als ze deze koekjes ruikt. Wij vinden de geur overigens wat minder fijn, maar de snack is wel suikervrij.
Dat geldt ook voor de gedroogde kipvleugels en de diverse andere artikelen uit het assortiment van Proline. Nadat ik ooit ontdekte dat het hoofdbestanddeel van een hondensnack uit suiker (!) bestond, let ik daar erg op. De tandjes moeten tenslotte een heel leven mee en het is  ook niet goed voor de slanke lijn.

De nieuwe aanpak lijkt nu al een verandering in het gedrag te geven. Zelda komt meestal heel enthousiast aanlopen als ze het commando 'hier' hoort. Een enkel keertje heeft ze nog steeds geen zin en dan gaan de brokjes die ze verdiend zou hebben, in de andere jaszak en later thuis weer bij de grote hoop. Niet werken is niet eten. Best wel moeilijk, want je weet dat ze soms honger moet hebben. Die honger is echter ook onze vriend, want daar werkt ze voor. De eerste 2 dagen werden we daarbij onaangenaam verrast door het feit dat Zelda alles op straat eetbaar lijkt te vinden, want ja, ze heeft duidelijk meer honger. Ze at alles, van gras tot vermolmde boomtakken en van kauwgom tot lijsterbessen. Ook paarden- en kattenpoep is weer interessant.
Dat snaaien is gelukkig inmiddels weer wat minder. Niet alleen omdat het niet fijn is als je hond overal wat opraapt en je het soms ook uit de bek moet halen, maar ook omdat niet alles was ze opeet even gezond voor haar is.
Als het heel moeilijk was om te komen, krijgt ze iets uit het zakje met extra lekker happen, zoals bv die haringkoekjes, kaas, leverworst, kip, maar ook geroosterd brood, want ook dat blijkt erg lekker. De keer daarop komt ze dan extra enthousiast aanlopen. We proberen daar ook veel afwisseling in te houden.

Ook hebben wijzelf inmiddels weer een ritme gevonden voor de meerdere kleinere porties en wandelingen verdeeld over de dag en het aantal keren dat we haar bij ons roepen.
Er blijken heel wat valkuilen te zijn, om er maar een paar te noemen:
- te vaak roepen en dan met te weinig brokjes of ander lekkers belonen, want de portie die je meeneemt moet verdeeld worden over het aantal keren dat je roept. Het moet een feestje zijn om te komen.
- de brokjes die ze niet verdient toch in de dagportie laten of er minder uit halen dan je eigenlijk voor haar klaar hield, zodat eventuele honger niet in overeenstemming is met de werklust
- het commando niet vragen op momenten dat het moeilijk is voor Zelda, geen risico dat Zelda brokjes verspeelt
het commando alleen vragen op momenten dat je weet dat ze zal luisteren zodat ze in elk geval haar eten binnen krijgt
- niks erbij of tussendoor geven als de weegschaal van de dierenarts of het blote oog laat zien dat ze afvalt
- belonen in overeenstemming met de geleverde prestatie, dus extra lekker/veel als je weet dat ze er moeite voor moest doen en beschaafd, maar toch feestelijk voor de andere keren.

Verder kwam ik op het spoor van recepten voor hondenkoekjes en kon ik de verleiding niet weerstaan. Vanmorgen heb ik dus mijn eigen hondenkoekjes gebakken. Ik heb het recept ietwat aangepast en geen gebruik gemaakt van een vormpje om de koekjes uit te steken. Voor Zelda is de vorm niet belangrijk en ik ben nogal praktisch aangelegd. Ik heb het uitgerolde deeg dus gewoon in repen gesneden en daarna in blokjes. Snel klaar, want er blijft op deze manier ook geen restant over dat nogmaals uitgerold moet worden en weer uitgestoken.

voor

en na

Het zijn mooie lichte koekjes geworden met een 'byte'. En heel belangrijk: Zelda vindt ze lekker!