Vandaag moesten we ook weer in Herpen komen om de vorderingen van Zelda te laten zien.
We hadden er alle vertrouwen in, omdat Zelda aan de lange lijn steeds beter naar ons luistert.
Natuurlijk wilde Jeroen haar heel graag los zien lopen in een overzichtelijk open terrein. Nou, dat hebben we geweten. Zelda heeft erg veel lol gehad, maar was daarmee de enige. Ze rende weg, kwam af en toe van grote afstand even kijken of wij er nog wel waren, maar rende vrolijk door zodra ze zag dat het geval was. Het klapstuk was een sprong in de aanwezige sloot en heel veel heen en weer geplas daarin. Het vreemde is dat ze in onze eigen omgeving er niet naar taalt om de sloot in te gaan, hoewel de lange lijn haar gelegenheid genoeg biedt om dat wel te doen en wij haar niet tegenhouden. Naast de teleurstelling, vinden we het eigenlijk toch wel fijn te merken dat ze blijkbaar over veel zelfvertrouwen beschikt. Jeroen was, samen met ons, heel erg teleurgesteld, vooral omdat ze vorige keer, in het bos, zoveel verbetering had laten zien. Er wordt nog een vergadering aan gewaagd, maar de kans is heel erg groot dat ze afgekeurd gaat worden. Morgen horen we meer, maar we zijn erg bang dat er voor Zelda een andere bestemming wordt gezocht. Begrijpelijk, maar wel heel erg jammer, vooral omdat dat betekent dat ze dan alweer ergens anders ondergebracht gaat worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten