Hoera! We gaan door!

We hadden er nauwelijks op durven hopen, maar we gaan door! Jeroen ziet nog wel mogelijkheden om Zelda (en ons!) te trainen en wil graag persoonlijk vinger aan de pols houden. Er staat dus ook een vervolgafspraak op het programma . Wij vinden het leuk een hond te hebben waarmee en waarvoor je moet werken en Zelda is zo’n lieve zachte hond dat ze het zeker waard is om er je best voor te doen.

Zelda heeft vandaag de dag van haar leven gehad, zoals Jeroen het uitdrukte. Ze zag kans onder zijn waakzame ogen te verdwijnen, terwijl wij, volgens instructie, braaf heen en weer liepen over een afgelegen parkeerterrein zonder naar Zelda te kijken. Ze bleek heerlijk de sloot ingedoken te zijn, zich daar prima te amuseren en kwam er met een brede grijns op haar snuit pas na een tijdje weer uit. Helaas vonden wij haar parfum daarna niet zo lekker als zijzelf. In de auto op weg naar huis was de stank was maar net te harden en verheugden we ons al op de douche die we haar zouden geven. Dat idee viel bij Zelda wat minder in de smaak. Stand 1-1 dus.

Zelda is inderdaad wel erg vrij en zeker van zichzelf, dus het is niet zo raar dat ze haar baasjes aan hun lot overlaat als het haar zo uitkomt. Ze moet daarom echt gaan werken voor haar voer. Op de eerste plaats krijgt ze in totaal iets minder te eten. Daarnaast wordt een deel van haar voer vervangen door dingen die ze héél erg lekker vindt en het grootste deel belandt niet meer in haar voerbak, maar kan ze verdienen door te reageren op 1 commando: ‘hier’. Dat is voorlopig ook het enige commando waarmee we gaan werken en we zullen veel echt samen moeten doen. Zelda blijft daarvoor wel aan de lange lijn en mag dus niet los lopen.

Het voer waarvoor ze werkt wordt in meerdere kleinere porties over de dag verdeeld, die tijdens de trainingsmomenten gebruikt gaan worden. Niet reageren op het commando op zo’n trainingsmoment betekent geen voer. Het kan dus best zo zijn dat er voer overblijft en dat ze daardoor wat gaat afvallen, want voer dat ze niet verdiend heeft, krijgt ze, ook later op de dag, niet meer. Om ervoor te zorgen dat ze haar voer verspreid over de dag binnen krijgt, gaan we ook kortere wandelingen maken, maar wel vaker de deur uit om met haar te oefenen.



Zelda thuis en lekker opgedroogd



die sloot was véél leuker!



Overigens is het geen garantie ze nu nooit meer afgekeurd gaat worden, maar voorlopig is dat even van de baan.

Over de schreef

Gisteren zijn Zelda's oude en nieuwe pup-instructrice op bezoek geweest om te kijken naar de vorderingen van Zelda.
Eerst het dorp en de winkels in. Dat ging heel erg goed en ze waren beiden erg tevreden.
Toen het buitengebied in en op verzoek van de instructrices ging Zelda van de lange lijn waarmee we tot nu toe trainen. Helaas ging het al meteen mis. Ze rende een houtsnipperpaadje op en wachtte erg lang met ons achterna komen. Ze is een sloot ingedoken, die weliswaar droog stond, maar het allerergste was dat ze daarna een maisveld in rende en zich daar ruim een kwartier lang kostelijk heeft vermaakt zonder dat wij haar aandacht konden trekken. Gelukkig staat er op de hoek van het maisveld een picknicktafel in de schaduw van een paar bomen. Daar was het voor de wachtenden aangenaam toeven. Omdat het maisveld aan een erg rustig straatje ligt, hoefden we ook niet zo bang te zijn voor langsrijdende auto's als Zelda wel het veld uit zou komen.

Helaas is het wel duidelijk dat dit gedrag niet kan voor een hulphond. Zelda is dan nog wel jong, maar moet wel blijk geven van aandacht voor haar baasje, ook als ze de fout ingaat. Helaas heeft Zelda een erg onafhankelijk karakter en kan ze zich prima alleen vermaken. Dat maakt het moeilijk voor haar om te kiezen voor de zekerheid die haar baasje biedt. Toch is dat onafhankelijke ook wel heel erg leuk. Het is een genot om naar haar te kijken als ze met een speeltje in de tuin bezig is. En op zich is het ook een fijne eigenschap voor een hulphond, maar bij Zelda lijkt het een beetje veel. Zelda is echt een heerlijke hond. Heel erg lief voor groot en klein, mens en dier en af en toe een beetje onzeker. Ze is natuurlijk nog niet zo heel lang bij ons en we zijn ook blij dat ze steeds meer uit zichzelf het contact met ons opzoekt. Dat is dus allemaal prima in orde.

Morgen heben we een afspraak bij Hulphond Nederland in Herpen. Hoofdtrainer Jeroen wil haar graag zelf nog even beoordelen. Daarna zal beslist worden over de toekomst van Zelda. Dat wordt dus een heel spannende middag!

Kinderboerderij

Waar laat je je hond kennismaken met allerlei dieren en kinderen in opgewonden staat. Natuurlijk: op de kinderboerderij! Zelda wordt er niet koud of warm van. Konijnen. kippen, ezels, varkens en geiten worden wel bekeken, maar Zelda blijft rustig. Hetzelfde is het geval met de kinderen, het maakt niet uit of ze rennen, rondrijden op allerlei kleine fietsjes of van de glijbaan afkomen. De enige moeilijke momenten werden veroozaakt door de bakjes kattevoer die op onverwachte plekken stonden. Oh ja, een kat hebben we ook nog gezien.

IJssalon

Vandaag hebben we onszelf op een ijsje getrakteerd bij de Italiaanse ijssalon in ons dorp. Zelda gedroeg zich voorbeeldig, zowel binnen als buiten. Manlief had een plaatsje pal naast de ingang, het enige vrije plekje in de schaduw. Zelda lag ook nog eens aan de loopkant van de ijskopers, maar hield haar aandacht keurig bij manlief en zijn beloningen.

Rioolbuis

Overal in  ons dorp wordt de riolering aangepast. Daarom liggen er regelmatig rioolbuizen in allerlei soorten en maten. Erg leuk om te proberen Zelda daar doorheen te laten lopen. Zelda zelf vond dat geen probleem. Ze ging zelfs door een buis die lager was dan zijzelf en waar ze dus doorheen moest kruipen.

Teek

Vanmorgen ontdekte manlief een teek bij Zelda.
Gisteravond hebben we haar nog zorgvuldig gecontroleerd omdat ze onder de bolletjes van het kleefkruid zat. Helaas dus toen geen teek ontdekt.
Zelda had echter geen zin om de teek te laten verwijderen en omdat hij ook nog op een ongelukkige plaats onder haar kin/in haar hals zat, was het erg moeilijk om haar goed vast te houden, omdat dan de teek afgeschermd was. We hebben de teek dus heel vaak opnieuw op moeten zoeken. Helaas is het na veel pogingen niet gelukt om de teek in een keer in zijn geheel te verwijderen. Het is wel gelukt het restant ook te verwijderen, maar we zullen de dierenarts er morgen nog even naar laten kijken als we er toch zijn voor de controle van Zelda's ogen.

We zullen de pup-instructrice eens vragen naar een Scalibor tekenbandje.
Misschien geeft dat meer bescherming, want Zelda lijkt snel teken aan te trekken.
Ook handig als we besluiten om Zuid Europa op te zoeken tijdens onze vakantie.
Zelda is inmiddels ook tegen rabiës ingeënt.

Gekleurd

Vandaag weer met Zelda naar de dierenarts geweest. Ze had vorige week al een ontstoken rechteroogje en daarvoor hebben we druppels gekregen. In het weekend begon ook het linkeroogje te tranen en begonnen wat ooghaartjes aan elkaar te klitten. We vermoedden hetzelfde probleem, maar de oogdruppels mogen alleen gebruikt worden in een onbeschadigd oog, anders geneest het niet goed meer. Dus besloten we dat eerst maar even laten controleren. We vonden het niet belangrijk genoeg om van een weekend dienst gebruik te maken en hebben daarom kamillethee gezet en het oog daar regelmatig mee schoongemaakt. Daarnaast hebben we homeopatische Optilan oogdruppels gebruikt die ook door lensdragers gebruikt mogen worden, die ik voor mezelf in huis heb. Het tranen nam wat af en het oog ging er weer wat beter uitzien, maar was nog niet goed.

De dierenarts heeft een kleurstof in haar oog gedaan om te controleren of het oog niet beschadigd was. Ons vermoeden werd bevestigd en Zelda linkeroog heeft ook last van 'folliculaire conjunctivitis'. Niet ernstig, maar wel vervelend en iets wat veel voorkomt bij jonge honden waarvan het afweersysteem nog niet optimaal is. De traanbuisjes werken goed: de kleurstof kwam groen haar neus uit. De oogrand en wangen zijn mooi oranje. Nu druppelen we dus 4x per dag beide ogen. Zelda vindt het niet fijn, maar blijft erg rustig. Een persoon kan de druppels in haar oog laten vallen. Over een weekje mogen we op controle.

Beloningsbrokjes

Zelda moet meer aandacht voor ons krijgen. Daarom lopen we nu nog meer rondjes, staan vaker stil, lopen achteruit en zigzaggen we over de weg en de paden in de omgeving, hebben we meer tempowisselingen ingebouwd (valt nog niet mee met onze Bourgondische lijven....). Op afstand ziet dat er vast raar uit, maar alles voor aandacht en het goede doel. We belonen dus nu ook heel erg veel als ze naar ons kijkt.
Dat belonen is meteen ook moeilijk omdat Zelda niet hetzelfde Bourgondische uiterlijk mag krijgen als wij hebben. Voor de meeste beloningen gebruiken we haar eigen voer. Gelukkig heeft ze dat zelf niet door! Maar je kunt een brokje natuurlijk maar 1x geven. Dus hebben we besloten om de brokjes voor de beloning door te snijden. Een hele klus, want de brokjes zijn hard en rond en moeten ook in 2 redelijk gelijke helften gehakt worden. Aan een schilfertje heb je zo weinig, dat verpulvert in het beloningszakje. Zelda vindt het allemaal prima, als ze maar wat krijgt. Dus sta ik op zondagochtend ruim een uur lang brokjes te splijten, zodat we volgens berekening een week lang gehalveerde beloningen hebben. Omdat ik van berekeningen houd, heb ik achteraf uitgeteld dat ik zon 1300 (!) brokjes heb gehalveerd. Letterlijk tot de blaren me op de vinger stonden en ik mijn toevlucht heb gezocht tot een werkhandschoen.
Je moet er wat voor doen, maar dan heb je ook wat. Zelda vindt het geweldig al die lekkere hapjes onderweg. Ze doet gelukkig ook extra haar best en daar is het allemaal om begonnen!

Speeltje

Zelda heeft zomaar een leuk speeltje gekregen toen haar baasje jarig was. Er kunnen brokjes in en dus valt het enorm bij Zelda in de smaak! De mooie gekleurde draadjes die eruit komen zijn ook erg interessant.
In tegenstelling tot een voerbal komen de brokjes hier niet uitgerold, maar moet ze het speeltje open maken om de brokjes te kunnen opeten. Daar wordt ze steeds beter in en het gaat inmiddels dan ook best snel!

Puptraining

Vandaag is pup instructrice Karin op bezoek geweest om te kijken naar de vorderingen van Zelda. Helaas liet Zelda zich ook nu weer niet van haar beste kant zien. Ze was snel afgeleid en wilde ook de sloot in. Daar hadden we nog niet eerder last van gehad. Deze keer zat daar voor de verandering eens water in. Het had namelijk een uur voor Karin's komst heel erg hard geregend. Zelda heeft normaal gesproken veel meer aandacht voor ons dan ze nu heeft laten zien. De realiteit is natuurlijk dat ze onder alle omstandigheden moet laten zien dat ze oog heeft voor haar baasje. Nog steeds het voordeel van de twijfel, maar als ze zo doorgaat, zal ze voortijdig uit het hulphondenpupproject worden gehaald. Begrijpelijk, want Hulphond Nederland wil natuurlijk liever tijd en geld besteden aan honden die veelbelovender zijn. Veel werk aan de winkel dus, want wij zijn ervan overtuigd dat ze het in zich heeft. Bovendien zou het wel erg sneu voor haar zijn als ze binnenkort alweer van gezin moet veranderen. Dat willen we niet, maar we kunnen haar ook niet zelf houden. We hebben wat tips gekregen en gaan daarmee ijverig aan het werk.

Dikke vrienden

Gisteren is er een einde gekomen aan het logeerpartijtje van Purdy. Zelda gaat hem vast missen, maar we gaan binnenkort nog eens met hem en zijn baasjes wandelen.

Kleurenkaravaan 2

Gisteravond nog eens naar de kleurenkaravaan geweest, vanwege de muzikale optredens. Deze keer vond Zelda het allemaal veel interessanter, want in de loop van de dag is er veel eten op de grond terecht gekomen. Zelda houdt van eten, dus moesten we aardig wat spierkracht gebruiken om haar kop in de lucht te houden. Toch was Zelda ook tevreden met een hapje gras uit de handen van een schattig klein meisje . De liefde was geheel wederzijds.

Wat heerlijk dat Zelda zo ongelooflijk lief is!

Kleurenkaravaan

Met Zelda en logeerhond Purdy naar de Kleurenkaravaan in ons dorp geweest. De Kleurenkaravaan is een multicultureel evenement met oa handwerk, eten, zang en dans.

Het was mooi weer en het evenement werd goed bezocht. In de drukte hebben we een bankje gevonden om even rustig rond te kunnen kijken, samen met beide honden.  We hebben ze beiden met hun kont onder het bankje 'geparkeerd' zodat ze iets minder ruimte innemen en de mensen kunnen zien aankomen en eventueel hun poten intrekken. Mensen hebben immers niet atijd door dat er ook nog honden aanwezig zijn.

Logeetje

Zelda heeft een vriendje. Purdy komt een weekendje logeren omdat zijn baasjes een weekendje weg zijn. Purdy is een grote zwarte labrodor-reu van anderhalf. Wij kennen Purdy en zijn baasjes omdat ook Purdy zijn eerste levensjaar als hulphond in opleiding heeft doorgebracht. Purdy is een kalme hond met een heel zachtaardig karakter. Met onze eerste pup hebben wij regelmatig met Purdy getraind. Helaas bleek Purdy een medisch probleem te hebben en is hij afgekeurd om als hulphond door het leven te gaan. Zijn puppy-gastgezin heeft hem met open armen in hun gezin opgenomen als vaste huisgenoot en daar slijt hij nu zijn dagen als 'gewone' huishond. Zelda heeft al kennisgemaakt met Purdy tijdens 2 verjaardagen. Helemaal vreemd was hij dus niet toen hij afgelopen vrijdag arriveerde. Wij hadden er dan ook alle vertrouwen in dat Purdy en Zelda goed met elkaar zouden kunnen opschieten. Dat blijkt dus ook inderdaad het geval. Ze kunnen goed samen spelen, slapen en wandelen. Soms gaat dat een beetje wild en treden wij op als 'scheidsrechter'. Het is wel fijn dat beiden dezelfde commando's kennen. Dat maakt het voor ons een stuk eenvoudiger.

Asperges

Aspergetijd! En omdat we midden tussen de aspergevelden wonen, hebben we in deze periode regelmatig mee-eters. Niets zo lekker als verse asperges, zo van het land. Meestal kopen we ze geschild, maar soms schillen we zelf onder toeziend oog van Zelda, die het erg interessant vindt om toe te kijken.

Evaluatie

Vandaag zijn we met Zelda naar Hulphond Nederland in Herpen geweest. Hier stonden 2 pup-instructrices op ons te wachten om te bekijken of Zelda vooruit is gegaan in de 4,5 week dat ze bij ons is. We zijn daarvoor in de Herper duinen gaan wandelen met Zelda aan een lange lijn. Helaas maakte ze de grootste helft van de wandeling nauwelijks contact met manlief of mij, terwijl we dat de laatste 2 weken juist heel anders gewend zijn. Bovendien ging ze met 2 pootjes in het water staan en dat mag ook niet. Zelfs niet als er een boomstam in het water ligt.

Het zal aan het onbekende terrein hebben gelegen, want toen we op de terugweg weer op dezelfde paden terecht kwamen, had ze ineens wel aandacht voor manlief die de lijn vasthield. Voorlopig heeft ze het voordeel van de twijfel en blijft ze nog even lekker in het programma van Hulphond Nederland. Over ruim 2 weken zijn beide pup-instructrices bij ons thuis om nogmaals te kijken hoe Zelda zich ontwikkelt. Veel werk aan de winkel dus, want natuurlijk willen we allemaal heel graag dat Zelda uiteindelijk een echte hulphond wordt.

Wat haar nu parten speelt, is het feit dat ze een erg onafhankelijke geest heeft. Ze kan zich prima alleen vermaken. Dat is natuurlijk heerlijk, maar een hulphond moet ook aandacht hebben voor zijn baasje! We gaan dus lekker door met haar belonen voor elk snippertje aandacht dat ze ons geeft. Intensief voor hond en baas! Zelda komt dan ook af en toe lekker bij manlief slapen.

Meisje

Zelda heeft af en toe trekjes die je aan alle meisjes toeschrijft.
Hier staat ze zichzelf te bewonderen in de spiegel in een showroom.
Ik had de indruk dat ze doorhad dat ze het zelf was.
Ze bleef netjes met de pootjes op de grond en was nieuwsgiering aan het kijken en draaien.
Als ze een echte hond tegenkomt, is ze toch wat enthousiaster.

Tanden

Het bezoek vindt Zelda erg leuk en lief en schattig en soms vinden we het goed dat het bezoek even met haar speelt.

Hoewel het er vervaarlijk uitziet, zo'n ver opengesperd bekkie, is Zelda alleen maar enthousiast en blij. Het bezoek heeft aan deze stoeipartij geen schrammetje overgehouden. Gelukkig heeft Zelda al wel al haar tanden en kiezen gewisseld. De volwassen tanden en kiezen zijn niet zo scherp als de puppytandjes en een lichte aanraking veroorzaakt dus geen wondjes. Je kunt, ook onder deze omstandigheden, zo je vinger in haar bek stoppen en dan begint ze bijna te sabbelen. 

Chocolade

Zelda heeft een gevaarlijke eigenschap: ze vindt chocolade erg lekker ruiken. Ze probeert onze handen ook erg fanatiek te likken als wij chocolade eten of gegeten hebben, Wij vermoeden dus dat ze dat ook heel graag zelf zou eten.
Helaas kan chocolade dodelijk (!) zijn voor honden. Pure chocolade is het snelst fataal, maar ook de hoeveelheid chocolade in verhouding tot het gewicht van de hond is bepalend. Voor een hond van Zelda's formaat (19 kg inmiddels), is een enkel paaseitje misschien niet direct dodelijk, maar wij zetten dus geen chocolade op tafel, tenzij we er bovenop zitten. Lopen we weg, dan gaat de chocolade mee!

Vanochtend heeft Zelda een kaarsje (formaat waxinelicht) van de salontafel gehaald en een gedeelte ervan opgegeten. Ze had nog nooit eerder naar die kaarsjes omgekeken. Dus vertrouwen we haar helemaal niet met chocolade, al dan niet verpakt! Gelukkig weet ik uit mijn drogistenverleden dat kaarsen meestal bestaan uit parafine (zachtere, goedkopere, kaars) of stearine (harde kaars) of een combinatie van beiden. Beide stoffen zijn redelijk ongevaarlijk, maar kaarsen zijn natuurlijk niet bedoeld om op te eten. In dit geval was het een stearinekaarsje zonder geur. Niet zoveel aan de hand dus, maar om te voorkomen dat het nogmaals gebeurt, zijn de andere kaarsjes voorlopig opgeborgen.

Op de foto hieronder ligt ze, gezond en wel, lekker te slapen. Ik moet er niet aan denken om haar zo te vinden en te moeten constateren dat een dosis chocolade fataal is geworden.
Overigens zijn ook druiven, krenten of rozijnen en uien erg slecht voor honden.

Kijk eens op giftige voedingsmiddelen en/of planten of op honden EHBO als je meer wil weten over ongezonde dingen die je hond kan opeten.

Flip

Zelda  heeft een favoriet speeltje: Flip. Dit is de knuffel hulphond van Hulphond Nederland.

Ze heeft deze van haar vorige gastgezin meegekregen en speelt er heel erg veel mee. Helaas gaat dat niet altijd even zachtzinnig en dus was Flip toe aan een reparatie van zijn staart. Om die reden heeft hij een paar dagen naast de naaimachine gelegen, buiten Zelda's zicht en hapgrage tandjes. Ze was uitgelaten toen ze hem weer terugzag. Ze heeft hem echt gemist!

Hondenfluisteraar

Naar een lezing geweest van hondenfluisteraar Klaas Wijnberg. Omdat we ons daarvoor aangemeld hadden voordat Zelda in ons leven kwam, hebben we van te voren even toestemming gevraagd of we haar mee mochten nemen. Dat was geen probleem, mits ze zich netjes zou gedragen.

Nou, dat heeft ze gedaan! Invloed van de hondenfluisteraar? Ik denk het niet, want de lezing ging over de visie van Klaas Wijnberg op honden en was niet toegespitst op specifieke honden (al dan niet aanwezig). Een interessante en amusante avond, want Klaas vertelt met humor.

Zelda vond het wel best, lag heerlijk op haar rug te dromen, maar was 's middag ook al lekker moe geworden van haar ontmoeting met Anka, hond van vrienden.

Voor Zelda houden we natuurlijk de gedragscode van Hulphond Nederland aan, maar voor een eigen hond zou ik, geloof ik, overwegen om een keer naar Ameland te gaan. Voorlopig, en waarschijnlijk voor altijd, toekomstmuziek.