Water

Bij het ophalen van Zelda hoorden we van de pupinstructrice dat Zelda het soms erg moeilijk vindt om goed te luisteren en om die reden eigenlijk nauwelijks zonder lijn heeft gewandeld. En dat Zelda erg van water houdt, wat heel vaak het geval is bij Golden Retrievers.

Omdat een hond onder alle omstandigheden naar zijn (toekomstige) baasje moet luisteren is het belangrijk dat hij dat ook doet als er geen 'touwtje aan vast zit om aan te trekken'. Om die reden heeft Zelda een heel lange lijn meegekregen. De gedachte daarachter is dat je haar dan wel los laat lopen maar op het touw kunt gaan staan als ze te ver weg loopt.

Natuurlijk laten wij Zelda niet direct loslopen en hebben we eerst flink geoefend met commando's in huis en tuin en heel veel lekkere hapjes. Dat ging boven verwachting goed. Dus hebben we donderdag voor het eerst geprobeerd Zelda op een rustig stukje los te laten lopen. Natuurlijk ook met veel lekkere beloningen. Zelda bleek een modelhond.

Op vrijdagmorgen rond 6:00 uur, op ons ochtendwandelingetje in kantoorkleren, werd Zelda op datzelfde rustige stuk dus weer even losgelaten. Jammer genoeg liep zij nu even een maisveld in en kwam niet direct terug toen ik riep. Dus besloot ik me even te verstoppen om te kijken of ze dan naar me op zoek ging. Helaas bleek op het maisveld een kieviet ouderpaar aanwezig te zijn, dat Zelda als een bedreiging voor hun kroost beschouwde en daarom besloot enkele luchtaanvallen uit te voeren.
Zelda vond het vooral leuke speelkameraadjes en was ondanks haar lange touw al snel buiten bereik in het hobbelige veld. Toen de vogels mij zagen gingen ze zelfs nog verder het veld op en lokten Zelda dus onbedoeld mee. Toch  maar rustig er achteraan gegaan in de hoop dat er een goede afrastering was aan het eind van het veld. Helaas bleek de veldscheiding te bestaan uit een zeer modderige sloot met hoge walkanten.

Ik vermoed dat Zelda niet met opzet die sloot in is gesprongen, maar er tijdens de achtervolging bij toeval in is gegleden. Het resultaat blijft gelijk: ze genoot met volle teugen en rende op en neer in het smerige water terwijl ik op de walkant zo rustig mogelijk probeerde te blijven om  de hond niet nog enthousiaster te maken. De sloot was zo diep dat het lange touw ook niet meer hielp, dus manlief uit bed gebeld met het verzoek om in oude kleren en met lange stok met haak hulp te komen bieden om Zelda uit de sloot te vissen.
Ondanks zijn wereldrecord "snel aankleden" was Zelda, voordat hij ter plaatse was, inmiddels moegespeeld en bereid te luisteren. Ze is me naar een lager stuk in de slootkant gevolgd en kon daar op eigen kracht weer omhoog. In plaats van een blonde hond, ging er een zwarte mee naar huis, die ook heerlijk afgaf. Thuis hebben manlief en ik Zelda gezamenlijk onder de tuinslang gezet. Over dit (toch warme) water was ze duidelijk minder enthousiast, maar het bruine water droop er aan alle kanten vanaf en ze is weer blond.

Daarna snel mijn vuile kleren voor schone verwisseld en naar kantoor gegaan.
Bij thuiskomst 's avonds blijkt Zelda er heel zachte haartjes aan te hebben overgehouden. Lekker!